18 februari 2017 - de eerste workshopdag

Klokslag half 6: de wekker. De nacht was kort, maar toch voel ik een enorme energie om op te staan. Ongelooflijk dat ik vorige week nog zo ziek was en met flinke koorts thuis moest blijven van school. Vandaag staat de eerste workshopdag op het programma. Omdat onze school het verste weg is, vertrekken we als eerste. Om half 7 staan we  met onze workshoptassen paraat. Er is van alles, maar geen taxi. Gelukkig is Ria er! Zij regelt dat er binnen het kwartier een taxi is. Iets later dan gepland, hakuna matata, vertrekken we richting Mariakani Primary School. Om er te komen moeten we dwars door Mombasa en met de pont. De pont is een attractie op zich. Enorm veel voetgangers, busjes, auto’s, vrachtwagens…. Alles en iedereen probeert, al toeterend, op de pont te komen. Een ongeorganiseerde chaos! De reis was pittig. Vlak voor ons gebeurde een ongeluk. Een matutu (taxi busje) raakte van de weg en kantelde. Een voetganger kon er net voor langs springen. Ruim 2 ½ uur later, arriveerden we in Mariakani. Wat we niet wisten en onze taxi chauffeur helaas ook niet, is dat er twee Mariakani Primary Schools waren. Prompt stonden we dus voor de verkeerde school. Na wat heen en weer gebel met onze facilitator, arriveerden we om even over half 10 op de school.

Geen idee of ook de leerkrachten bij de verkeerde school stonden, want toen we rond 10 uur wilden beginnen, waren er slechts 13 van de verwachte 32 leerkrachten. In de loop van de ochtend druppelden er steeds meer leerkrachten binnen, tot het mooie aantal van 28. Later hoorden we dat wij een enorme opkomst hebben gehad. De meeste primairy T4T leerkrachten hadden zo’n 20 leerkrachten in de workshop. In het VO was het soms maar 4, soms 6 en één keer zelfs geen enkele leerkracht.

De workshop begon met een gebed uitgesproken door één van de leerkrachten. Vervolgens begonnen we met een kennismakingsenergizer. Gooi de bol wol, zeg je naam en waar je van houdt. Zo ontstond er een mooi web van verbinding. Voor de verdere kennismaking hadden we platen van Nederland opgehangen, waar ze er één van mochten pakken en een vraag over stellen. Te leuk, hoe leg je beschuit met muisjes uit? Ook de nachtwacht en een foto van koning Willem-Alexander en koningin Maxima waren favoriet. Een aantal leerkrachten bekeek de foto van schaatsende kinderen. Ze konden er niet over uit dat ze echt op water aan het schaatsen waren, is that a river? Na de kennismaking hebben we de leerkrachten gevraagd  hun verwachtingen van de workshopdagen naar elkaar uit te spreken en op een post it te schrijven. Veel antwoorden waren zoals verwacht, maar er stonden ook een aantal uitgesproken praktische verwachtingen op: een goede lunch, reiskostenvergoeding en een certificaat dat ze aanwezig zijn geweest.

In kleine groepjes gingen we vervolgens aan de slag met de pyramid of learning. Op welke manier, via welke werkwijzen, denk je dat een kind het meeste opsteekt? Er ontstond een mooi gesprek dat het goed is om kinderen dingen te laten ervaren.

Een uur later dan gepland stond de thee klaar, met…. Stroopwafels. De meegebrachte stroopwafels werden zeer gewaardeerd! Tijdens de thee hoorde ik van een aantal leerkrachten dat ze vonden dat ze een hoop van ons konden leren, maar dat wij niets van het Keniaanse onderwijs konden leren. Dat is natuurlijk niet zo! Na de thee hebben we het meteen recht gezet. We leren van én met elkaar! Het is niet te beschrijven wat ik de afgelopen dagen al heb geleerd! Zo knap als de Kenianen in het NU leven. De blijheid van de Kenianen, het denken in uitdagingen in plaats van problemen. Het accepteren in plaats van het alleen maar klagen. Ik weet zeker dat wij Nederlanders heel veel van Kenianen kunnen leren!

Na de thee was het tijd voor een energizer. Iedere leerkracht kreeg een ballon (bedankt voor de ballonnen, Limke) met de opdracht hem op te blazen en er een knoop in te leggen. Dat was een lastige! Sommigen lieten hem meteen los of knoopten er een touwtje aan zonder knoop. Ook dat werkte niet! Het ballonnen trappen was vervolgens hilarisch. Zo geweldig om te zien hoeveel energie er vrij komt.

Na nog twee werkvormen met elkaar te hebben gedaan, was het tijd om te stoppen. Er wachtte ons nog een pittige terugreis! Als huiswerk gaven we elke leerkracht een setje van 10 dobbelstenen met de opdracht een interactieve werkvorm te bedenken. Hoe zou je de dobbelstenen in een les kunnen gebruiken, zodat de kinderen er meer betrokken bij zijn. We zijn benieuwd maandag! Met de belofte dat als ze er maandag zijn, ze weer een stroopwafel krijgen, namen we afscheid!

Wat een dag! Wat bijzonder om te ervaren dat, ondanks dat de omstandigheden voor ons zo verschillend zijn, we toch zoveel gemeen hebben! We willen goed onderwijs voor de kinderen, meer betrokkenheiden en we vinden allemaal dat Education Future is! Trots op de Keniaanse leerkrachten die heel actief in hun eerste workshop hebben meegedaan en trots op Milou en mezelf dat we dit hebben gedaan vandaag!