coaching on the job dag 1

Vandaag stond het coachen on the job op het programma. Het is de bedoeling dat we op bezoek gaan op de school van een senior teacher die onze workshopdagen heeft bezocht. Omdat wij in een regio ver weg zitten bezoeken wij vandaag maar één school. De regio’s dichtbij hebben twee scholen toegewezen gekregen. Om half 7 meldden wij ons wederom bij de taxiplaats en alles is er…. en ook de taxi! Gilbert, onze vaste chauffeur, staat al te wachten!

Nog voor 9 uur arriveren we dit keer op de school. Het is een school gelegen in de regio Mazeras, maar een stuk van de hoofdweg af.  Mr Kimuli stond ons al op te wachten. Het is een gebied waar weinig blanken komen. Overal hoorden we ‘Mzungu, Mzungu!’. Een vriendelijke lach, high fives en veel zwaaien breekt al snel het ijs!

De eerste les waar we observeerden was een wiskunde les voor standard 8 (60 kinderen van 13, 14 jaar). De les begon goed met het doel benoemen en een terugblik op de vorige les. Ook zagen we een aantal stappen uit de piramide (demonstreren, discussie). Hij liet de kinderen in ‘kleine’ groepjes samen het antwoord bedenken. Mr Kimuli is een enthousiaste leerkracht die de leerlingen wist te motiveren. In het feedbackgesprek hebben we hem naar de positieve punten gevraagd en wat hij zelf een volgende keer anders zou willen doen. Vooral het nabespreken van de sommen duurde erg lang. Hij was heel blij met onze suggestie vier kinderen tegelijk het antwoord op te laten schrijven in plaats van één voor één. Het was een open gesprek en Mr Kimuli vond het heel fijn dat we in zijn klas kwamen.

Vervolgens naar de teamkamer. De 19 aanwezige leerkrachten kijken ons in eerste instantie wat afwachtend en ongeïnteresseerd aan. Maar schijn bedriegt. Of het de meegebrachte koeken zijn of ons enthousiaste voorstellen weet ik niet, maar al snel is iedereen betrokken. Mr Kimuli legt uit wat hij geleerd heeft in de workshops. De meegebrachte piramides worden getoond en meteen opgehangen. Natuurlijk kunnen wij alle uitdagingen (over problemen praten ze niet) van deze school niet oplossen, maar we kunnen wel kennis met elkaar delen. We sluiten de meeting af met een werkvorm: een bal in de kring overgooien en zo de tafels oefenen. De eerst wat stugge houding is veranderd in een enthousiast meedoen. Als we afscheid willen nemen, zegt de headteacher dat één leerkracht ons iets wil zeggen. De woorden van deze mevrouw zijn recht uit haar hart. Het bevestigt nogmaals ons gevoel dat het zo belangrijk is gezien te worden!

Blij verlaten we de teamkamer. Als we naar het lokaal lopen voor de observatie van de junior teacher loopt er een leerkracht voor ons met een tak in haar hand. Hiermee jaagt ze de kinderen met een soort: KSSSSS! geluid terug naar de lokalen. De kinderen vinden ons alleen zo interessant dat ze steeds proberen te kijken. Ze geeft me echt een naar gevoel met haar KSSSS en gezwaai met de tak!

De les van de junior teacher was een feestje! Wat een fijne leerkracht! Ze gaf een Engelse les, waarin ze verschillende stappen uit de piramide gebruikte. De leerlingen waren betrokken en deden goed mee. Aan het eind van de les werden we enthousiast toegezongen. In deze klas zitten 85 leerlingen. Hiervan zitten er 45 aan een tafel, de rest zit ervoor op de grond. Wat een omstandigheden om les te geven! Wie kan hier wat van wie leren? Diep respect voor deze goede, enthousiaste juf!

De senior teacher hield (aan de hand van de vragen van de stool of confidence) een feedbackgesprek met de juf. Wij observeerden het gesprek en gaven hier weer feedback op. Bijzonder om met elkaar in dit leerproces te zitten. Rond 13 uur namen we afscheid. Uitgezwaaid door vele kinderen.